اجراي برنامه جامع اقدام مشترک و راستي آزمايي و نظارت در ايران در پرتو قطعنامه شماره 2231 (2015) شوراي امنيت سازمان ملل متحد

پيش نويس قطعنامه ارائه شده توسط چين، فرانسه، آلمان، فدراسيون روسيه، انگلستان و ايالات متحده.

ارائه شده ذيل دستور کار: «ارزيابي نهايي در مورد موضوعات باقيمانده گذشته و حال راجع به برنامه هسته اي ايران.»

شوراي حکام،

(الف) با يادآوري همه قطعنامه ها و تصميم هاي مصوب شوراي حکام در مورد برنامه هسته اي ايران،

(ب) همچنين با يادآوري تصميم هاي شوراي حکام راجع به ارائه همکاري هاي فني به ايران،

(ج) همچنين با يادآوري گزارش هاي مديرکل در خصوص اين موضوع و مدنظر قرار دادن گزارش هاي اخير وي مندرج در GOV/2015/53, GOV/2015/54,  و GOV/2015/68،

(د) با تاکيد بر ضرورت تبعيت کامل کليه دولت هاي عضو معاهده عدم اشاعه سلاح هاي هسته اي از تکاليف خود، و با يادآوري حق دولت هاي عضو وفق مواد 1 و 2 معاهده براي توسعه تحقيقات، توليد و استفاده از انرژي هسته اي براي مقاصد صلح آميز بدون تبعيض وفق ماده 4 اين معاهده،

(ه) با تمجيد از دبيرکل و دبيرخانه به خاطر تلاش هاي حرفه اي و بي طرفانه جهت اجراي موافقتنامه پادمان در ايران و به خاطر انجام فعاليت هاي ضروري راستي آزمايي و نظارت مرتبط با هسته اي طبق برنامه اقدام مشترک مورد توافق بين 1+5 و ايران در تاريخ 24 نوامبر 2013،

(و) با استقبال از انعقاد برنامه جامع اقدام مشترک توسط 1+5 در تاريخ 14 ژوئيه 2015 که طبق قطعنامه شماره 2231 شوراي امنيت سازمان ملل متحد مورخ 20 ژوئيه 2015 مورد تائيد قرار گرفت، و نيز «نقشه راه براي روشنگري در خصوص موضوعات باقيمانده گذشته و حال راجع به برنامه هسته اي ايران» که در تاريخ 14 ژوئيه 2015 بين ايران و آژانس توافق شد و در سند شماره GOV/INF/2015/2014 درج شده است،

(ز) با راهنمايي گرفتن، از جمله، از تاکيد شوراي امنيت سازمان ملل متحد در قطعنامه 2231 (2015) مبني بر اينکه «انعقاد برجام نشانگر يک تغيير اساسي در رسيدگي به اين موضوع است»،

(ح) با استقبال از اينکه همه مشارکت کنندگان در برجام گام هايي براي ايفاي تعهدات خود وفق برجام برداشته‌اند،

(ِط) با وقوف به ماهيت درازمدت مفاد برجام و آثار آن براي آژانس،

(ي) با آگاهي از پيوست شماره 3 برجام، که در آن مولفه هاي همکاري هسته اي با ايران در چارچوب برجام از جمله از طريق همکاري فني با آژانس، به نحو مقتضي، مشخص شده است،

(ک) با يادآوري تصميم مورخ 25 اوت 2015 براي ارائه مجوز به مديرکل جهت اجراي راستي آزمايي و نظارت مورد نياز در مورد تعهدات مرتبط هسته اي ايران طبق برجام، و ارائه گزارش براي کل دوره آن تعهدات مشروط به وجود منابع موردنياز و منطبق با رويه هاي پادماني استاندارد آژانس؛ و تصميم مربوط به ارائه مجوز به آژانس براي مشورت و تبادل اطلاعات با کميسيون مشترک به نحو پيش بيني شده در گزارش مديرکل در سند GOV/2015/53،

(ل) با تاکيد بر نقش مستقل و ضروري آژانس در راستي آزمايي تبعيت ايران از تکاليف خود طبق موافقتنامه جامع پادمان و پروتکل الحاقي، شامل دوره اي که به صورت موقت اجرا خواهد شد، و در اين قالب از حيث ارائه اطمينان معتبر مبني بر ماهيت منحصرا صلح آميز برنامه هسته اي ايران، و با تاکيد بر نقش مهم آژانس در راستي آزمايي اجراي کامل تعهدات مرتبط هسته اي ايران وفق برجام،

(م) با استقبال از تاکيد مجدد ايران در برجام مبني بر اينکه ايران تحت هيچ شرايطي هيچگاه به دنبال توسعه يا تحصيل سلاح هاي هسته اي نخواهد رفت، و موافقت ايران براي خودداري از فعاليت هايي که مي تواند منجر به توسعه يک وسيله انفجاري هسته اي شود،

1- از تعهدات پذيرفته شده توسط ايران طبق برجام براي اجراي موقت پروتکل الحاقي به موافقتنامه جامع پادمان طبق ماده 17 (ب) پروتکل الحاقي، تلاش براي تصويب آن طبق بازه زماني پيش بيني شده در پيوست شماره 5 برجام و اجراي کامل کد اصلاحي 1/3 ترتيبات فرعي موافقتنامه پادمان، که در تاريخ 18 اکتبر 2005 توسط ايران به مديرکل آژانس اعلام شد، استقبال مي نمايد؛

2- يادآوري مي نمايد که طبق قطعنامه 2231 (2015) شوراي امنيت سازمان ملل متحد همه مفاد برجام تنها براي اجراي آن بين 1+5 و ايران مي باشد و نبايد از آنها تلقي ايجاد سابقه براي هر دولت ديگر يا براي اصول حقوق بين الملل و حقوق و تکاليف وفق معاهده عدم اشاعه سلاح هاي هسته اي و ساير اسناد مرتبط و نيز براي اصول و رويه هاي شناخته شده بين المللي شود؛

3- در اين رابطه تاکيد مي نمايد که راستي آزمايي و نظارت آژانس بر تعهدات مرتبط هسته اي ايران که در برجام پيش بيني شده است نبايد به عنوان ايجاد سابقه اي براي رويه هاي استاندارد راستي آزمايي آژانس تلقي شود، و همچنين تاکيد مي نمايد که اين امر نبايد به نحوي تفسير شود که به هر نحوي با حقوق و تکاليف آژانس براي راستي آزمايي تبعيت دولت ها از موافقتنامه هاي پادماني آنها و در موارد مرتبط با پروتکل هاي الحاقي و گزارش آنها به شوراي حکام تعارض پيدا کند يا آنها را تغيير دهد؛

4- از دبيرکل درخواست مي کند تا:

يک) قبل از هر جلسه فصلي عادي شوراي حکام، و تا زماني که شوراي حکام رسيدگي به موضوع ايران را خاتمه نداده است، گزارش مکتوبي در مورد اجراي تعهدات برجامي ايران و موضوعاتي که مرتبط با راستي آزمايي و نظارت در ايران در پرتو قطعنامه 2231 (2015) شوراي امنيت سازمان ملل متحد مي شود را ارائه نمايد، و بعد از آن نيز قبل از هر جلسه فصلي عادي شوراي حکام، گزارش هاي مکتوب بروزرساني راجع به اجراي تعهدات مربوطه ايران وفق برجام براي کل دوره آن تعهدات ارائه نمايد، مگر اينکه شورا به گونه ديگري تصميم بگيرد؛

دو) در اين رابطه، در هر زمان که مدير کل دلايل منطقي مبني بر وجود موضوع مورد نگراني داشته باشد، طبق قطعنامه 2231 (2015) شوراي امنيت سازمان ملل متحد يا اساسنامه آژانس، به شوراي حکام براي اقدام مقتضي، و همزمان به شوراي امنيت سازمان ملل متحد، گزارش بدهد؛

5- از دبيرخانه آژانس در انجام فعاليت هايي که طبق قطعنامه شماره 2231 (2015) و برجام بر عهده آن گذاشته شده است، حمايت مي نمايد؛

6- همچنين از مشورت و تبادل اطلاعات آژانس با کميسيون مشترک حمايت مي کند؛

7- از همه دولت هاي عضو مي خواهد با آژانس براي انجام وظايفي که به اين قطعنامه مرتبط است همکاري کنند؛

8- گزارش مديرکل به شوراي حکام مندرج در GOV/2015/68، که در راستاي نقشه راه روشنگري در مورد موضوعات باقيمانده گذشته و حال مرتبط با برنامه هسته اي ايران، شامل ارزيابي نهايي از کليه موضوعات باقيمانده گذشته و حال مندرج در گزارش مديرکل به تاريخ نوامبر 2011 در سند GOV/2011/65 مي باشد، را مورد لحاظ قرار مي دهد؛

9- همچنين ملحوظ مي دارد که همه فعاليت ها در نقشه راه براي روشن ساختن موضوعات باقيمانده گذشته و حال مرتبط با برنامه هسته اي ايران طبق برنامه زماني توافق شده انجام گرديده و علاوه بر اين ملحوظ مي دارد که اين امر رسيدگي به اين دستور کار]موضوعات باقيمانده گذشته و حال[ توسط شوراي حکام را خاتمه مي دهد؛

10- مجددا تاکيد مي‌کند که ايران بايد به طور کامل و به موقع با آژانس همکاري کند از جمله از طريق اجراي موافقتنامه جامع پادمان و پروتکل الحاقي، شامل ارائه دسترسي، [و] تاکيد مي نمايد که اين همکاري و اجرا[ي موافقتنامه و پروتکل] براي حصول نتيجه گيري گسترده تر توسط آژانس مبني بر اينکه کليه مواد هسته‌اي در ايران در فعاليت‌هاي صلح آميز قرار دارند ضروري مي‌باشد، و همچنين مجددا تاکيد مي‌کند که ايران بايد به طور کامل و به موقع از طريق اجراي تعهدات مرتبط هسته‌اي خود وفق برجام، از جمله به شرح مندرج در بخش Q پيوست شماره يک برجام و بند 7 .6 پيوست شماره 4 برجام با آژانس همکاري نمايد؛

11 - تصميم مي گيرد که بلافاصله پس از وصول گزارش مديرکل به شوراي حکام مبني بر اينکه آژانس تاييد کرده است که ايران اقدامات مشخص شده در بندهاي1 .15 الي 11 .15 1 پيوست شماره 5 برجام را انجام داده است، مفاد قطعنامه هاي GOV/2003/69 (12 سپتامبر 2003)، GOV/2003/81 (26 نوامبر 2003)، GOV/2004/21 (13 مارس 2004)، GOV/2004/49 (18 ژوئن 2004)، GOV/2004/79 (18 سپتامبر 2004)، GOV/2004/90 (29 نوامبر 2004)، GOV/2005/64 (11 اوت 2005)، GOV/2005/77 (24 سپتامبر 2005)، GOV/2006/14 (4 فوريه 2006)، GOV/2009/82 (27 نوامبر 2009)، GOV/2011/69 (18 نوامبر 2011) و GOV/2012/50 (13 سپتامبر 2012)، لغو خواهد گرديد، و همچنين تصميم مي گيرد که تصميم شماره GOV/2007/7 و تصميم هاي بعدي راجع به ارائه مساعدت هاي فني به ايران که از طريق کميته همکاري هاي فني آژانس (TACC) بر مبناي اسناد GOV/2008/47/Add.3، GOV/2009/65، GOV/2011/58/Add.3، GOV/2013/49/Add.3 و GOV/2015/60/Add.3 اتخاذ شده بود، لغو خواهد شد؛

12- اهميت احترام کليه مشارکت کنندگان ذيربط برجام به تعهدات مربوط به خود و تکاليف مربوطه را ملحوظ مي دارد؛

13- تصميم مي گيرد بلافاصله پس از وصول گزارش مديرکل آژانس مبني بر اينکه آژانس تاييد نموده است که ايران اقدامات مشخص شده در بندهاي 1 .15 الي 11 .15 پيوست شماره 5 را انجام داده است، ديگر به موضوع «اجراي موافقتنامه پادمان ان پي تي و مفاد ذيربط جراي قطعنامه هاي شوراي امنيت در جمهوري اسلامي ايران» نخواهد پرداخت و من بعد به يک دستور کار مستقل راجع به اجراي برجام و راستي آزمايي و نظارت در ايران در پرتو قطعنامه شماره 2231 (2015) شوراي امنيت سازمان ملل متحد خواهد پرداخت؛

14- تصميم مي گيرد تا 10 سال بعد از روز قبول برجام، يا تا تاريخي که مدير کل گزارش بدهد که آژانس به نتيجه گيري گسترده تر براي ايران رسيده است، هرکدام زودتر اتفاق بيفتد، اين موضوع را در دستور کار داشته باشد.